ايران يك محوطه تاريخی استقرار موقت در سربيشه كشف كرد
تاریخ: 11:03, 29-12-2014.
تهران. دوشنبه 29 دسامبر 2014 میلادی برابر با 8 دی 1393 هجری خورشیدی. ایرتاگ- خبرگزاری تلگراف ایران. به گزارش خبرنگار خبرگزاری، در محوطه کهنگ سربیشه خراسان جنوبی یک محوطه استقرار موقت قرون میانی و قطعات سفال تاریخی کشف شد.
بنابراين گزارش، این محوطه تاریخی اواخر هفته گذشته در کاوش های دانشجویان باستان شناسی دانشگاه بیرجند به دست آمد.
رمضانی، مدیرکل میراث فرهنگی استان گفت: یافته های سطحی این محوطه شامل قطعات سفالی، سرباره فلزات مختلف و آسیاب دستی است.
رمضانی افزود: این محوطه یک استقرار موقت مربوط به قرون میانی است ولی از سویی داده های باستانی از قرون چهارم تا هشتم هجری قمری در این محوطه به چشم می خورد.
وی گفت: در میانه محوطه، آسیابی قرار دارد که در گذشته آب آن از قنات سلم آباد تأمین می شد ولی اکنون سالیان سال است که این آسیاب و زمین های زراعی همجوار آن متروکه و بایر شده است.
مدیر کل میراث فرهنگی خراسان جنوبی افزود: برخی سفالینه های به دست آمده از این محوطه شامل سفالینه های نوع نیشابور متعلق به قرون سوم و چهارم هجری و نوع دیگر سفالینه های قلم مشکی و سفال های آب سفید است که تعلق این محوطه به قرون هفتم تا دهم هجری را به اثبات می رساند.
رمضانی گفت: علاوه براین، از سطح این محوطه تاریخی، سفالینه های محلی با خمیره قرمز و تزیین گل اخرا که دست ساز هستند به دست آمد که تعلق این سفال ها به قرون میانی و متأخر جای بحث دارد
بنابراين گزارش، این محوطه تاریخی اواخر هفته گذشته در کاوش های دانشجویان باستان شناسی دانشگاه بیرجند به دست آمد.
رمضانی، مدیرکل میراث فرهنگی استان گفت: یافته های سطحی این محوطه شامل قطعات سفالی، سرباره فلزات مختلف و آسیاب دستی است.
رمضانی افزود: این محوطه یک استقرار موقت مربوط به قرون میانی است ولی از سویی داده های باستانی از قرون چهارم تا هشتم هجری قمری در این محوطه به چشم می خورد.
وی گفت: در میانه محوطه، آسیابی قرار دارد که در گذشته آب آن از قنات سلم آباد تأمین می شد ولی اکنون سالیان سال است که این آسیاب و زمین های زراعی همجوار آن متروکه و بایر شده است.
مدیر کل میراث فرهنگی خراسان جنوبی افزود: برخی سفالینه های به دست آمده از این محوطه شامل سفالینه های نوع نیشابور متعلق به قرون سوم و چهارم هجری و نوع دیگر سفالینه های قلم مشکی و سفال های آب سفید است که تعلق این محوطه به قرون هفتم تا دهم هجری را به اثبات می رساند.
رمضانی گفت: علاوه براین، از سطح این محوطه تاریخی، سفالینه های محلی با خمیره قرمز و تزیین گل اخرا که دست ساز هستند به دست آمد که تعلق این سفال ها به قرون میانی و متأخر جای بحث دارد
