بازگشت ایران به بازار جهانی اوراق قرضه پس از 14 سال

تهران. جمعه، 22 جولای  2016 میلادی برابر با 1 مرداد 1395 هجری خورشیدی. ایرتاگ- خبرگزاری تلگراف ایران. به گزارش خبرنگار خبرگزاری، پایگاه خبری بلومبرگ آمریکا به نقل از وزیر اقتصاد ایران گزارش داد، ایران برای نخستین بار از سال 2002 به دنبال بازگشت به بازار جهانی اوراق قرضه است.
بنا بر این گزارش، به نقل از، بلومبرگ ، جمهوری اسلامی ایران یک سال پس از امضای برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که این کشور را از انزوا نجات داد، به دنبال تامین مالی توسعه اقتصادی آن کشور از طریق ورود به بازار جهانی اوراق قرضه است.
علی طیب نیا. وزیر امور اقتصادی و دارایی ایران که وزارتخانه وی در خط مقدم تامین دسترسی ایران به سیستم مالی جهانی است در گفت وگو با شبکه خبری بلومبرگ در تهران گفت: انتظار می رود ایران در آینده نزدیک یک رتبه اعتباری داشته باشد، گامی که می تواند به جذب سرمایه گذاران اوراق قرضه کمک کند.
وی افزود: مقام های ایرانی سرگرم مذاکره با موسسات رتبه سنجی هستند.
طیب نیا در ادامه گفت وگو با بلومبرگ تصریح کرد: در زمینه روابط بانکی به ویژه بانک های بزرگ، ما هنوز با مشکلاتی روبرو هستیم. اگر چه، برخی از آنها به تدریج و به مرور زمان حل می شود.
بنا به اعلام صندوق بین المللی پول، ایران آخرین بار در ژوئیه 2002 اوراق قرضه بین المللی صادر کرد.
بلومبرگ افزود،طیب نیا می گوید، هم اکنون زمینه برای صدور اوراق قرضه و اوراق بهادار مختلف ایران در بازارهای جهانی وجود دارد. اما وی در مورد حجم و زمانبندی این فروش احتمالی چیزی نگفت.
بلومبرگ نوشت، این عضو اوپک (ایران) نیز به جمع کشورهای تولیدکننده نفتی می پیوندد که برای ترمیم تامین مالی پروژه های دولتی شان که به دلیل سقوط قیمت های نفت خام دچار مشکل شده است، به بازار جهانی اوراق قرضه روی آورده اند.
وزیر امور اقتصادی و دارایی ایران همچنین به بلومبرگ گفت: از زمان اجرای برجام در ژانویه گذشته حدود 45 میلیارد دلار قرارداد تامین مالی با کشورهای مختلف امضا شده، اما ممکن است چند ماه طول بکشد تا این قراردادها به مرحله اجرا برسند.
طیب نیا افزود: طبیعی است، وقتی ماشینی برای مدتی متوقف بوده است و می خواهد دوباره حرکت کند، در ابتدا فشار زیادی را تحمل می کند و به نیروی بیشتری برای حرکت نیاز دارد، اما بعد حرکت آن آسانتر می شود.
وی درباره قرارداد بوئینگ افزود: این قرارداد به اندازه ای که ممکن است برای آمریکا مهم باشد برای ما مهم نیست. شرکت های دیگری در جهان هستند که ما می توانیم نیاز خود را از طریق آنها تامین کنیم.